Lieve vrienden,

Laos zit erop. Een prachtig land met een schitterende natuur, wonderlijke tempels en uitermate vriendelijke mensen.

Het land is nog zo rustig, nog maar weinig auto's, geen files, iedereen heeft tijd genoeg. Je reis van A tot Z plannen lukt hier niet...je bent overgeleverd aan het tijdschema van deze bevolking.

In het Noorden wordt redelijk hard gewerkt om het land economisch vooruit te brengen maar in het Zuiden doen ze liever zo weinig mogelijk. De rijst wordt er slechts eenmaal per jaar geoogst, terwijl dat in buurland Vietnam drie keer gebeurd. Maar dat vinden de Lao echt te hard werken.

In ons hotel werd de kamer met zes (!) personen schoongemaakt. Twee voor de badkamer, twee voor het bed en twee voor de vloer. Tijdens het ontbijt wordt een blikje koffiemelk met 5 man opengemaakt (dat deed ons denken aan die mop over de Belgen: hoeveel man is er nodig om een lamp te vervangen? 1 man om de lamp vast te houden en 4 man om de tafel rond te draaien). Het is maar goed dat de arbeid niet duur is, gemiddeld onder de $100 per maand per hoofd van de bevolking.Maar met deze instelling zal het niet snel verbeteren!

Het zal een combinatie van de communistische inslag zijn (officieel is Laos een democratie, maar met 1 partij en een allesoverheersende partijleider zal er weinig te kiezen zijn) samen met de "lazy back" instelling van de mensen. Maar of ze minder gelukkig zijn dan wij in onze jachtige 24 uurs maatschappij waarin we bijna alles kunnen kopen wat we willen? Dat denken we niet! Ze genieten misschien zelfs nog wel meer van het leven ze zijn bereid om hetgeen wat ze hebben met ons Westerlingen te delen en ze hoeven daar niets voor terug te hebben.

We zijn nu op het vliegveld van Ubon, en we wachten op de vlucht naar Bangkok. Een superstad om nog een paar dagen te zijn voor we terugvliegen!

Liefs van ons.